Brood parasites – part 2

PHILIP VAN DEN BERG (U34) writes: Like the lesser honeyguide discussed in Brood parasites – part 1, the greater honeyguide is also a nesting parasite which  uses hole nesting species such as African hoopoes, barbets, kingfishers and starlings as hosts

The greater honeyguide

The photograph below shows the juvenile greater honeyguide with its foster parent, the Cape glossy starling

The host species are aware of the threat posed by the greater honeyguide and do their best to chase them away. However, when the opportunity arises, the greater honeyguide female secretly enters one of the nests and deposits a single egg. If she has time, she may puncture the hosts’ eggs to ensure that they do not hatch.

The young greater honeyguide already starts developing in the egg and hatches before the foster chicks. It is born with a sharp hooked bill which it uses to kill the hosts’ chicks.

The greater honeyguide is the only wild bird that has built up a relationship with human beings. It leads man by incessant calling, moving from perch to perch until it arrives at a bees’ nest, and then changes its call to announce the arrival at its destination.

This symbiotic relationship is to the advantage of both parties: man is shown where the nest is in order to obtain the honey, and the greater honeyguide feeds on the bee larvae and beeswax.

It is often said that the same mutually beneficial relationship exists between the greater honeyguide and the honey badger, but it has never been proven.

Wyle Toon se kremetartboom

Daar is min inwoners van ons oord wat nie ’n sagte plekkie vir inheemse bome het nie.  Wyle Toon Botes was gewis een hiervan. Hy en Hester was 52 jaar getroud voordat hy haar in 2013 ontval het. Hester woon in E130.

Wyle Toon Botes

Hester Botes staan by wyle Toon se kremetart

Hester sê dat Toon besonder lief was vir kremetartbome. Hy het een voor hulle eenheid geplant.

Hy het die volgende op sy boom se naamplaatjie geskryf: “Die boom ontkiem Des. 1996,” en “Hier geplant Sept. 2001.”

Naamplaatjie

Dié kremetartboom is dus 26 jaar oud en is reeds ʼn enorme boom. Kwêvoël (die oord se maandelikse nuusbrief waaruit hierdie plasing oorgeneem is) vermoed dat Hester ʼn emosionele verbintenis daarmee het omdat sy dit as Toon se nalatenskap aan haar  beskou.

Toon se kremetart in 2022

Ons verwelkom Elsie Winters

Elsie Winters (73) het onlangs haar intrek in E46 geneem nadat haar seun die wooneenheid aangeskaf het en tot haar beskikking gestel het. Sy sê dat sy dolgelukkig hier woon: haar woonplek is gerieflik, die inwoners is vriendelik en behulpsaam, en sy voel veilig. Trouens, sy verkneukel haar aan die aangename atmosfeer wat in ons oord heers.

Elsie is in Pretoria gebore en getoë. Sy het egter haar skoolopleiding in 1966 aan die Hoërskool Port Natal voltooi. Hierna het sy ʼn bankamptenaar geword, dog het onlangs uit diens getree nadat sy sewentien jaar lank betrokke was by die versorging van die inwoners van ʼn tehuis vir bejaardes in Pretoria.

Sy het twee kinders en vyf kleinkinders. 

Prins Charles se borshare

 

HERMAN EN ANTOINETTE LE ROUX (E48) skryf: Die onlangse gebeure met betrekking tot die Britse  koningshuis het ons met ʼn glimlag laat dink aan ʼn gebeurtenis etlike jare gelede wat die binnekring van ons familie nou nog laat lag.

Ons kinders, Jaco en René, was sowat vyf jaar in Engeland woonagtig waar hy hoofsaaklik hartsonars gedoen het. Eendag versoek ʼn kardioloog hom om op ʼn baie spesiale persoon ʼn hartsonar en EKG te doen. Die ondersoek was egter hoogs geheim omdat hulle wou verhoed dat dit aan die pers uitlek.

Hierdie spesiale persoon het toe prins Charles geblyk te wees. Die ondersoek het net voor sy huwelik met Camilla plaasgevind. Die koningshuis was bang dat dit sou uitlek en dat die koerante sou spekuleer dat prins Charles moontlik hartprobleme het, en dít voor sy troue.

Hierdie foto is tydens die aankondiging van prins Charles en Camilla se verlowing geneem

Prins Charles en sy gevolg, bestaande uit onder andere sy private kardioloog, het by die hospitaal opgedaag. Prins Charles het met ʼn hand so sag soos ʼn baba se boudjies gegroet, so asof dié hande nog nooit in hulle lewe ʼn steek harde werk verrig het nie.

Jaco het die prins se borshare vir die EKG-plakkers afgeskeer. Charles het op die trapmeul begin draf terwyl hy kla: “Is it really necessary, this is utter torture!”. 

Een Saterdag besluit René om huis skoon te maak en op ʼn rak in die studeerkamer ontdek sy ʼn botteltjie wat baie verdag lyk. “Jaco, wat op aarde is in dié botteltjie?” Vaag antwoord hy: “Dis prins Charles se borshare!!!” Geskok sê sy: “Jaco, jy is weird, man!” Grappenderwys vertel hy toe maar dat hy daarmee wil geld maak. René wou opsluit niks daarvan weet nie en die botteltjie het summier in die snippermandjie beland.

Soms wonder ons of KONING Charles se borshare vandag nie meer werd sou gewees het as PRINS Charles s’n nie!

Inwoners haal plaaslike koerant

 

ANDRIES VAN DER HEYDE skryf in die 7 Oktober-uitgawe van Die Pos-koerant: Die Renaissance-aftreeoord in Bela-Bela se vroue het ʼn passie vir die lewe en vir kosmaak. Caro van der Schyff, Tina Lotter en Susan Hitge het mense tydens die AGS Kerk se 100-jaarvieringe by hul stalletjie laat stilstaan om ʼn smakie te kry van wat hulle kan opdis.

Die drie het aan Die Pos vertel dat hulle almal trotse inwoners van Renaissance is.

We welcome Gerad and Christine Bonthoux

 

Gerad (78) and Christine (79) Bonthoux recently relocated to U110 at the behest of their son, who is a local professional hunter.

Gerad was born in Algeria to expatriate parents. His father was French and his mother, Spanish. The family later moved to the town of Les Mureaux in France. He graduated from the St. Joseph’s Catholic School in Brive-la-Gaillarde in 1962 to accept a position at Simca Automobiles in Les Mureaux.

Christine was born and bred in Sailly, France. She completed her schooling at Melens Catholic School in 1960, after which she became a stenographer at a local company.

The couple were married in Les Mureaux in 1967. They have a son and two grandchildren.

Gerad and Christine emigrated to South Africa in 1970 after Gerad accepted a position as a crane driver at Iscor. After two years he joined the Blyvooruitzicht gold mine in Carletonville, and later qualified as a fitter at the neighbouring Deelkraal gold mine. In 2004 he retired as manager of the Deelkraal recreation club.